Wij vroegen ons af hoe deze combinatie is ontstaan want in onze vitrine wordt momenteel keramiek van Hanneke tentoongesteld. Regelmatig neemt Hanneke deel aan kunstroute‘s en groepstentoonstellingen. Toen Hanneke in de jaren zestig van de vorige eeuw naar Den Haag kwam, is zij bij de Vrije Academie voor Beeldende Kunsten aangenomen voor de lessen beeldhouwen. In die tijd huurde zij een onbewoonbaar verklaarde woning en kon ze ongestoord werken met klei. In latere jaren legde Hanneke zich vooral toe op keramiek.
Daarnaast werkte zij part-time als verpleegkundige. Zo heeft zij jarenlang op de EHBO/Opname-afdeling van het Gemeente Ziekenhuis aan de Zuidwal gewerkt, veelal in de nachtdienst. Het kwam nogal eens voor dat daklozen/zwervers voor hulp aanklopten, klagend over buikpijn………dat was voornamelijk aan het einde van avond/begin nacht. Na onderzoek konden zij meestal wel weer vertrekken maar waar naar toe? In die tijd was er nauwelijks opvang. Als het zo uitkwam, gaf Hanneke ze warme melk met een beschuit en een matrasje op de grond. Ze konden dan voor de nacht blijven slapen. Kortom, dit was voor Hanneke een kennismaking met een andere kant van onze samenleving, een kant met veel verborgen maatschappelijke ellende.
De laatste 20 jaar van haar loopbaan was Hanneke betrokken in de leiding van de verplegingsdienst. Belangrijk voor een verplegingsdienst zijn de aspecten van voorwaardenschepping , de zorg voor coördinatie en continuïteit in de dienstverlening en het scheppen van een therapeutisch klimaat. Aspecten die ook gelden voor Het Aandachtscentrum. Als donateur van het Aandachtscentrum volgde zij al jaren de gang van zaken met belangstelling en eenmaal met pensioen werd zij vrijwilliger: niet als directe hulpverlener maar wel als attente gastvrouw.
Het sterke punt van het Aandachtscentrum is dat je mensen bij de deur begroet en hun naam vraagt waardoor ze gezien en gekend worden. Het stiltemoment halverwege de dag ziet zij als een belangrijk punt; “de tegenstelling wij-zij (vrijwilliger-bezoeker), valt even weg, gezamenlijk iets lezen, een kaarsje aansteken en elkaar de Vrede van Christus wensen…………”.
Hanneke werd gevraagd of zij in de Coördinatie Commissie de vergaderingen wilde notuleren. “En ja, commitment neemt toe als je meer van de achtergrond weet”, aldus Hanneke en zo heeft zij dit werk gedaan totdat een vrijwilligerscoördinator mocht worden aangetrokken. Daarna is ze nog een jaar of 3 lid geweest van deze commissie. Inmiddels heeft ze de extra taken losgelaten en is ze nog met veel plezier ‘gewoon’ vrijwilliger.
